Libri i Këngëve është përmbledhja e parë me poezi në vendin tim,
që përfaqëson krijimin poetik nga Dinastia Zhou Perëndimore deri në Periudhën e mesit të Pranverës dhe Vjeshtës, në të cilën përshkrimi i dashurisë zë një pjesë të madhe. Poemat e dashurisë në "Librin e Këngëve" janë të ngrohta dhe romantike, të pastra dhe natyrale, dhe janë shkëmbimi i zemrës me zemrën, dhe përplasja e dashurisë me dashurinë. Edhe pse shumë poema dashurie në brezat e mëvonshëm janë shumë inferiore ndaj "Librit të Këngëve" në vlerë letrare, ato mund të konsiderohen si trashëgimi dhe zhvillim i "Librit të Këngëve".
Për të ashtuquajturit Yiren që kanë vetëm njërën anë, burri mendoi naivisht se ata ishin dashuruar njëqind vjet më parë, dhe ajo anë do të takohej përsëri vetëm pas njëqind vjetësh rimishërimi. Prandaj, edhe nëse fronti është "qielli është i gjelbër, vesa e bardhë është ngricë dhe rruga është e gjatë dhe e gjatë", ju prapë shkoni kundër rrymës, duke shpresuar të kaloni gjithçka, por jeni në mes të ujit, sikur të jeni të destinuar të jeni larg jush dhe.
Bota di vetëm se "një zonjë e bukur është një zotëri". Megjithatë, ai
Nuk e dija që burri në poemë do të shkonte çdo ditë në pyllin me kallamishte për të takuar gruan, duke pritur që nga lindja e diellit deri në perëndimin e diellit që zvarriste tokën për t'u larguar, dhe më në fund deri në jehonën e Qafës Jujiuguanguan. Ditë pas dite, psherëtiva i zhgënjyer dhe vazhdova të shpresoja me shpresë të nesërmen.
Burrat dhe gratë nuk duan të dinë se si janë lidhur, ata thjesht e dinë se koha së bashku është koha më e mirë në jetën e njëri-tjetrit. Burrat duan kohë për të qëndruar në një moment të bukur, ndërsa gratë mendojnë se koha është si një humnerë. Kështu që ekziston psherëtima "Është e këshillueshme të pish dhe të plakesh me partneren tënde; pianoja dhe serena janë në familjen mbretërore, gjithçka është e bukur".
"Vdekja dhe jeta janë të lidhura së bashku, dhe ti do të jesh i lumtur me veten tënde..."
"Partner, mbaje dorën tënde dhe plaku me partnerin tënd." Kjo nuk është një poezi dashurie, por një betim i bërë nga ushtarët para se të shkojnë në luftë. Por është bërë sinonim i dashurisë së palëkundur që është transmetuar për mijëra vjet. Por sa njerëz mund ta kuptojnë se një betim është thjesht një premtim në erë. Era fryn si një luleradhiqe që shkon gjithnjë e më larg, dhe askush nuk do të këmbëngulë në të. Historitë në Librin e Këngëve janë ndarë për më shumë se 2,000 vjet, dhe më shumë se 2,000 vjet kanë lënë trishtimin e Lu You dhe Tang Wan se "edhe pse aleanca malore është aty, libri i brokadës është i vështirë për t'u mbështetur"; ankesat e Liang Shanbo dhe Zhu Yingtai se "të dy shndërrohen në flutura dhe kërcejnë, dhe dashuria dhe dashuria nuk janë të pamëshirshme"; "çift për pjesën tjetër të jetës së tyre, e duan njëri-tjetrin, por jo një takim të verbër". Djeguria po largohet gjithnjë e më shumë nga ne atë ditë, ne sapo u takuam mrekullisht, u kthyem bukur dhe u harruam bukur; skajet e Për Tokën nuk flitet më zakonisht, ne jemi vetëm fillimi i një faze dhe fundi i një faze.
Poezia, me fjalë të shkreta dhe të bukura, përshkruan atë që autori
ka parë, dëgjuar ose përjetuar personalisht. Rezultati është se poezia është e bukur dhe e shkretë, por as në hidhërim as në gëzim, vetëm njerëzit zhyten në të.
Koha e postimit: 09 Gusht 2022
